Wim Veldkamp schapenfokker in hart en nieren

Hampshire Down schapen stolen zijn hart

Wim Veldkamp kocht pas schapen na zijn pensioen. Eigenlijk had hij, opgegroeid op de boerderij, altijd al boer willen worden, maar het liep anders. Hij kwam na zijn technische studie terecht in de wegenbouw en werkte daar 40 jaar als uitvoerder met veel plezier. Toen hij elf jaar geleden met pensioen ging, huurde hij een stuk land van de gemeente Noordoostpolder en kocht twee schapen. Toen een collega ziek werd nam hij zijn land ook over. Zo werd ‘boer Wim’ elf jaar geleden een feit en is hij uitgegroeid tot een bekende en geliefde persoon in de buurt. Zijn schapenweide aan de rand van Emmeloord bij de Vlindertuin is een geliefde plek onder de buurtbewoners om te recreëren en te wandelen.

Boer Wim heeft geen gewone schapen, maar Hampshire Down rasschapen. Toen hij samen met zijn vrouw op zoek ging naar een mooi ras, werden ze allebei verliefd op deze wollige knuffeldieren. Veldkamp is lid van de Rasvereniging Hampshire Down Nederland, die zo’n 200 leden telt van allemaal fanatieke fokkers. Jaarlijks zijn er verschillende activiteiten, waar Veldkamp graag heen gaat en aan mee doet. Trots is hij op de prijzen die hij al gewonnen heeft.

Al een paar keer werd hij kampioen. “Keuringen vind ik mooi om aan mee te doen. Er zijn verschillende rubrieken waar ik aan mee doe. Meestal ga ik dan met zo’n tien schapen op pad. Ze gaan graag de kar in. Ze weten dat er dan wat staat te gebeuren. In 2020 kreeg ik de kampioensprijs voor de beste eigen gefokte ram. Dat is echt een bijzondere prijs. Deze ram heb ik nog en van hem heb ik dit jaar en volgend jaar nog nakomelingen. Daarna kan het niet meer, dan koop of huur ik een nieuwe ram. Het ras moet wel zuiver blijven. We fokken nu op kortere staarten. We couperen de staarten van de ooien voor het dierenwelzijn. Een lange staart geeft meer kans op ziektes en maden, omdat de ontlasting erin blijft hangen. Per 2028 komt er een coupeerverbod, dus vandaar dat, wij fokkers, nu ons best doen om schapen met een kortere staart te fokken, maar dat gaat nog niet zo snel. De staarten van rammen worden overigens niet gecoupeerd. Zij hebben minder last van een langere staart. Door deze maatregel zijn rammen met langere staarten nu wel minder geliefd bij de fokkers.”

Veldkamp heeft twee rammen en elf ooien. Voor kerst werden de eerste lammeren geboren. Totaal verwacht Veldkamp dertien lammeren dit jaar. Hij hoopt op veel ooien. Dat is beter voor zijn fokkerij. De mooiste rammen houdt hij voor de fok en de andere probeert hij te verkopen. Soms ontkomt hij er niet aan dat ze naar de slacht gaan. “Zelf heb ik daar altijd een beetje moeite mee, ik eet dan ook geen lamsvlees, maar ik hoor wel terug dat het erg lekker is.” Veldkamp heeft bewust de keuze gemaakt om de lammeren die geslacht moeten worden te verkopen aan een vijfsterren slager. “Ik weet dat de lammeren bij mij een goed leven hebben gehad en het vlees gaat dan naar restaurants, vaak sterrenrestaurants, waar er iets heel lekkers van gemaakt wordt en waar gasten ervan kunnen genieten. Dan kan ik er vrede mee hebben.”

Afhankelijk van het weer, zo begin mei worden de schapen geschoren. “Dit heb ik uitbesteed aan twee ervaren scheerders, twee oude mannen van 79 of tachtig jaar. Er komt zo’n 3,5 kilogram wol van een schaap, maar deze wol brengt vrijwel niks op. Ik hoop altijd maar dat de scheerders het mee willen nemen.” Het maaien en hooien doet Veldkamp wel zelf. Achter op het land, hij heeft zo’n twee hectare, heeft hij een schuur, waar de trekker staat en waar nog wat spullen of hooi opgeslagen kunnen worden. “Het hooi hoeft tegenwoordig niet meer binnen, want ik laat er pakjes van persen, die dan in plastic gewikkeld worden.”

Veldkamp krijgt voor het onderhouden van zijn land hulp van buurtvereniging De Zuidert. “De mensen hier in de buurt zijn enthousiast. Ik zit naast de volkstuinen en de vlindertuin en naast schapen lopen er ook kippen en konijnen en nog een paar pony’s. Het is echt een beetje een buurtattractie geworden. Basisschool klassen komen hier kijken en kinderen willen me helpen de schapen en pony’s te verzorgen. Van de buurtvereniging heb ik een gift gekregen om alles hier te onderhouden. Het hobbyboer zijn, is geen goedkope hobby, maar ik draai nu ongeveer quitte met de kosten die ik heb en de verkoop van de lammeren. Wat ik wel jammer vind, is dat ik bijna € 1.100,- huur aan de gemeente moet betalen voor de huur van mijn land, terwijl het eigenlijk zo’n mooie buurtfunctie vervuld.”

Voor ‘boer Wim’ is het verzorgen van de schapen en alles wat erbij hoort ècht ontspanning! “En af en toe een prijs winnen stimuleert. Ik leef nu mijn droom”.